W Środę Popielcową rozpoczyna się Wielki Post. Msze Sw. o godz. 7.00, 8.30, 10.00 i 18.00. Na każdej Mszy obrzęd posypania głów popiołem. Tego dnia obowiązuje post ścisły.
Wielki Post to czas pokuty, umartwienia i wynagrodzenia za popełnione grzechy. Pomocą w przeżywaniu Wielkiego Postu jest Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale, Rekolekcje, jak również dobre uczynki, postanowienia, umartwienia, wyrzeczenia i jałmużna wielkopostna. Droga Krzyżowa – środa godz.17.30 dla dzieci i młodzieży, piątek 18.00 dla wszystkich. W tym roku w piątki będzie sprawowana Droga Krzyżowa z Kazaniem pasyjnym. Nie będzie później Mszy Sw. Przyjęte intencje na godz.18.00 będą odprawiane o godz.7.00. Gorzkie Żale w każdą niedziele po Mszy o godz.10.00 i o 17.45 przed wieczorną Msza Sw. Za udział w Drodze Krzyżowej i Gorzkich Żalach można uzyskać odpust zupełny.
W dniu 2 lutego, 40 dni po Bożym Narodzeniu, przypada święto Ofiarowania Pańskiego zwane w Polsce świętem Matki Bożej Gromnicznej. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia.
Według Ewangelii Jezus, zgodnie z prawem żydowskim, jako pierworodny syn był ofiarowany Bogu w świątyni jerozolimskiej. Wtedy też starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa „światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela”. Dlatego święto to jest bogate w symbolikę światła.
Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV wieku, a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Dwa wieki później pojawiło się również w Kościele zachodnim.
Tradycyjnie dzisiejszy dzień nazywa się dniem Matki Bożej Gromnicznej. W ten sposób uwypukla się fakt przyniesienia przez Maryję małego Jezusa do świątyni. Przed Mszą św. ma miejsce obrzęd błogosławienia świec i procesja ze świecami.
Ze świętem Matki Bożej Gromnicznej kończy się w Polsce okres śpiewania kolęd, trzymania żłóbków i choinek – kończy się tradycyjny (a nie liturgiczny – ten skończył się świętem Chrztu Pańskiego) okres Bożego Narodzenia. Dzisiejsze święto zamyka więc cykl uroczystości związanych z objawieniem się światu Słowa Wcielonego. Liturgia po raz ostatni w tym roku ukazuje nam Chrystusa-Dziecię.
“Po raz pierwszy otrzymujemy płonącą świecę na chrzcie. Oznacza ona zapalenie światła wiary w naszej duszy. Jest znakiem ogarnięcia nas przez Chrystusa swoimi mocami i swym światłem. Po raz drugi – często tę samą świecę – trzymamy zapaloną podczas I Komunii św. W wielu bowiem rodzinach jest piękny, godny rozpowszechniania zwyczaj przechowywania tej chrzcielnej świecy do I Komunii św., a także do ślubu. Przynosi się ją także do kościoła każdego roku w Wielką Sobotę, by jej płomień zapalić od nowo poświęconego paschału.
Zapalajmy ją częściej. Zapalajmy w domach, kiedy robi się w nich burzowo, kłótliwie, kiedy lodowaty grad niszczy uprawy wzajemnej miłości, kiedy wybuchają pożary zawiści, kiedy zagraża powódź pazerności. Niech gromnica nie będzie tylko jednym z przechowywanych w naszym domu bibelotów. Zapalajmy ją także wtedy, gdy ktoś z domowników ciężko choruje, gdy został okradziony, napadnięty, oszukany, poniżony, odrzucony, opuszczony. Przywróćmy zwyczaj wkładania jej do ręki konającym, opuszczającym ten świat naszym bliskim” …